فیلم “آبادان 1160” یک فیلم برجسته ایرانی است که توسط ابراهیم حاتمی‌کیا کارگردانی شده و با حساسیت و شدت به درام‌های شخصی و جمعی ناشی از جنگ ایران و عراق می‌پردازد. عنوان به‌طور مستقیم به شهر آبادان اشاره دارد که نماد مقاومت و ویرانی است.
صدام حسین در ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰ حمله‌ای تمام‌عیار به جمهوری اسلامی ایران را آغاز کرد. هشت سال پس از آن منجر به مرگ ۴۰۰۰۰۰ نفر و زخمی شدن ۱.۵ میلیون نفر شد. ایرانیان هنوز با پیامدهای این درگیری ویرانگر دست و پنجه نرم می‌کنند. دلیل اینکه این جنگ «جنگ تحمیلی» تلقی می‌شود این است که اندکی پس از موفقیت انقلاب اسلامی، هم ایالات متحده و هم اتحاد جماهیر شوروی موافقت کردند که از این حمله حمایت کنند. ایران از پاکستان، سوریه، چین، کره شمالی و در کمال تعجب، اسرائیل کمک دریافت کرد.
هدف اشغال کامل ایران نبود، که غیرممکن بود، بلکه تضعیف رهبری خمینی تا جایی بود که ایرانیان قیام کنند. در واقع، واکنش مردم به هیچ وجه شورش نبود، بلکه حمایت و همبستگی بود. در دوره پیش از جنگ، شایعاتی مبنی بر برنامه‌ریزی برای چیزی وجود داشت، مبنی بر اینکه رهبران عراق در حال برنامه‌ریزی برای حمله هستند، اما مقامات ایرانی، از جمله برخی از آنها، احتمال درگیری را رد کردند.
بین ۲۶ آگوست و ۲۲ سپتامبر، حوادث مختلفی در مرز و حریم هوایی رخ داد که اوج آن حمله به هلیکوپتر حامل رئیس جمهور وقت ایران، ابوالحسن بنی‌صدر، بود. او از قریب‌الوقوع بودن جنگ مطمئن بود، اما اقتدار لازم برای تحمیل عقاید خود را نداشت، همانطور که در بحبوحه جنگ (۲۲ ژوئن ۱۹۸۱) توسط نیروهای مذهبی برکنار شد. هنگامی که نیروهای عراقی حمله به مرز را آغاز کردند، نیروهای ایرانی از نظر تعداد بسیار کمتر بودند و تجهیزات لازم را نداشتند.
فیلم
آبادان شهری است که در مرز با عراق واقع شده و به خلیج فارس دسترسی دارد. در شمال شرقی آن، شهر خرمشهر قرار دارد که بخش زیادی از درگیری‌ها در آنجا رخ داده است. فضای جنگ عمدتاً از طریق اشارات بصری، در دوردست، به شهری که در آتش می‌سوخت، ابرهای دود از آن بلند می‌شد و از آنجا صدای انفجار و تیراندازی شنیده می‌شد، منتقل می‌شود. با این حال، ساکنان آبادان و کارکنان ایستگاه رادیویی شهر از آتش گلوله‌ها در امان نیستند و به مرور زمان خود را در خطوط مقدم درگیری خواهند یافت.
بهرمان، با بازی علیرضا کمالی (علیرضا کمالی)، مدیر یک ایستگاه رادیویی است که به ویژه برای اطلاع‌رسانی و محافظت از غیرنظامیان و همچنین برای روحیه و سازماندهی سربازان اهمیت دارد. او و سایر کارکنان از تخلیه خودداری می‌کنند و تا حد امکان برای ادامه کار خود می‌مانند. آنها پیشروی عراق را زیر نظر دارند و شاهد ناتوانی و کمبود تجهیزات سربازان ایرانی هستند، اما به هر وسیله‌ای آنها را به مقاومت تشویق می‌کنند.
جنبه‌هایی که می‌توان به تفصیل مورد تجزیه و تحلیل قرار داد، نقش زنان در آن جنگ و نحوه به تصویر کشیدن آنها در سینمای ایران است. دو شخصیت اصلی زن، نرگس، با بازی ویدا جوان و مریم، با بازی صبانم گودرزی، نقش مهمی در ایجاد مقاومت در امواج رادیویی و انجام مأموریت نهایی خود دارند.
حسن معجونی با مهارت و عمق بسیار، شخصیت موسیو ادیک، تکنسین و مهندس صدای ایستگاه را زنده می‌کند. او به دلیل درگیری، مشتاق کمک به کشور بازمی‌گردد و پلی به گذشته پیش از انقلاب است. از این رو به موسیقی ویگن اشاره می‌کند و همچنین به همین دلیل است که او تنها کسی است که کراوات زده است.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.